داستان های پارسی سره

بره و گرگ

بره ای تشنه در کنار جویی آب می نوشید. از او دورتر نزدیک چشمه گرگی هم داشت آب می نوشید که ناگهان چشمش به بره افتاد و فریاد برآورد: “چرا آبی را که من می نوشم، گِل آلود می کنی؟”

بره پاسخ داد: “چگونه چنین چیزی شدنی ست؟ من در اینجا پایین جوی و تو در آنجا بسیار دورتر در بالای جوی هستی و آب از سوی تو به سوی من روان است. باور کن، پلیدی و نابکاری در برابر تو را هرگز در اندیشه نداشتم. “

ببین، هنوز هم همان کاری را می کنی که پدرت شش ماه پیش کرد. آن زمان را درست به یاد دارم که تو هم در آنجا بودی و پدرت را که ناسزا و بد گفته بود، پوستش را کشیدم، ولی تو جان بدر بردی.

بره لرزان و درمانده گفت: “سَروَرَم، من تازه چار هفته پیش زاده شدم و پدرم را نشناختم. او دیرگاهی ست که مرده است” ۰

گرگ برای وانمود کردن خشم خود دندان هایش را به هم سابید و گفت: “بی شرم، مرده باشد یا نباشد، نیک می دانم که نژاد تو از من بیزار است، از اینرو بادافرهی سزای تست” و بی هیچ رودربایستی بره را درید و خورد.