داستان های پارسی سره

بره و گرگ

بره ای تشنه در کنار جویی آب می نوشید. از او دورتر نزدیک چشمه گرگی هم داشت آب می نوشید که ناگهان چشمش به بره افتاد و فریاد برآورد: “چرا آبی را که من می نوشم، گِل آلود می کنی؟”

بره پاسخ داد: “چگونه چنین چیزی شدنی ست؟ من در اینجا پایین جوی و تو در آنجا بسیار دورتر در بالای جوی هستی و آب از سوی تو به سوی من روان است. باور کن، پلیدی و نابکاری در برابر تو را هرگز در اندیشه نداشتم. “

ببین، هنوز هم همان کاری را می کنی که پدرت شش ماه پیش کرد. آن زمان را درست به یاد دارم که تو هم در آنجا بودی و پدرت را که ناسزا و بد گفته بود، پوستش را کشیدم، ولی تو جان بدر بردی.

بره لرزان و درمانده گفت: “سَروَرَم، من تازه چار هفته پیش زاده شدم و پدرم را نشناختم. او دیرگاهی ست که مرده است” ۰

گرگ برای وانمود کردن خشم خود دندان هایش را به هم سابید و گفت: “بی شرم، مرده باشد یا نباشد، نیک می دانم که نژاد تو از من بیزار است، از اینرو بادافرهی سزای تست” و بی هیچ رودربایستی بره را درید و خورد.

های قناری ها

های قناری ها !
پنجره های سکوت را ببندید
آن کیست در پشت پنجره ها
که آواز تانرا خفه می کند
های آدمها !
بشکنید این طلسم اهریمنان را
بگذارید تا پرنده ها
به پرواز آیند
بگذارید تا فضای چمن ما
پر از آواز قناری ها شود
گلویم پر از بغض است
اشکم نمی آید
صدایم را حبس کرده اند
تا فریاد زنم های اهریمن
اندیشه من زنده و جاودانه می ماند

با سپاس از استاد کریم لطیفی استالفی که رهنمای بنده در زمینه سرودن می باشند
نفرین ابدی به افسون بیگانه می ماند

دوکان رنگ

با کینه مزن ، دلم مثال سنگ نیست
درد دیده را ، دگر مجال جنگ نیست
نور جمشیدی بفروز ، به آهنگ قدیم
که در آن دغدغه و حیله و هم نیرنگ نیست
قصه از سوختن شهر مگو
که نگنجد بدلم ، شادی و غم همرنگ نیست
خسته ام ، شعر و سرودم همه مـُرد
که درین دهکده ، آواز سماع و چنگ نیست
آریا ! بیرنگ باید گفت سرود
چونکه در قاموس تو ، جایی دوکان رنگ نیست

پارسی ناب نود سال پیش از امروز درافغانستان

   درست نود  سال پیش از امروز پدر ژونالیزم افغانستان محمود طرزی کسیکه اولین نشریه ( سراج الاخبار افغانیه ) را به زبان ناب پارسی دری  نشر نمود که دراین نمونه بجز از نام ولقب امیر- سراج المله والدین - امیر حبیب الله خان دگر تمام واژگان به پارسی ناب نوشته شده است.(۱)
  محمود طرز کسی بود که خدمات شایانی به فرهنگ ادبیات کشور انجام داد که کتاب ها ومقالات زیادی دارد که مجموعه مقالات محمود طرزی چاپ شده در سراج الاخبار افغانیه به بیشتر از پنجصد مقاله می رسد که در سال ۱۳۵۵ خورشیدی به کوشش دکتور روان فرهادی در کابل به  چاپ رسید. وی سفرهای به ایران - ترکیه - - پاکستان امروزی- عراق سفر نموده است که به زبان های ترکی - عربی- فرانسه یی و اردو تسلط داشت وی پیش آهنگ در زمینه ادب وفرهنگ در تاریخ معاصر کشور دانست  وی رمان های ((ژول ورو)) ویک رمان دگر فرانسه یی (( گزاویه دومونتیه پن)) را به زبان پارسی دری ترجمه نموده چاپ کرد ویکی از کسانی بود که برای نخستن بار لهجه هزارگی را ثبت وضبط کرد.

نمونه پارسی دری ناب
۹۰ سال پیش از امروز
درافغانستان

آغاز به نام ایزد بخشنده و مهربان

سپاس وستایش بیرون از شمار مر آفریدگاری را سزاست که  خامه ی دو زبان را توانایی گویایی بخشید. درود  بر روان پاک پیمبر برگزیده یی رواست که پیروان کیش خوب خود را آموزش دانش بدمید. خاندان ویاران او را دوستی وفروتنی به جاست که کارهای پسندیده ی هر کدام شان رهبر بختیاری ونیکویی مایان گردید. سراج المله والدین امیر حبیب الله خان را  خداوند زمین وآسمان تا سال های درازی بر اورنگ جهانبانی شان پایدار و آرام دارد تا گروه پر شکوه افغان وخاک پاک افغانستان به سایه دانش پروری ها و داد گستری های شان برتری ها وبختیاری های بی اندازه را سزاوار گردد و  مردمک دیده ی روی زمین وزمینیان شود.
   سپاس پروردگار بزرگ خود را به چه زبانی به جای آورده خواهیم توانست که ما را توانایی داد تا سال سوم این نامه گرامی (( چراغ پیام افغانی)) را به انجام رسانیده به سال چارمینش آغاز نمودیم. واین نیست مگر به سایه ی دانش پیرایه ی نکویی خواه فرخنده گی همراه بزرگ ما. دراین سه سال بسیارچیز ها گفتیم ونوشتیم آرزوی یگانه ی نا توانانه ی ما همین بود وهمین خواهد بود که در راه بیداری وآگاهی برادران هم زمین وهم آیین خود یک کوششی به جا آورده باشیم. امید است که یک کمکی برین آرزوی خود کامیاب هم باشیم. با این هم ا زناتوانی وزبونی خامه ی شکسته گی چغانه در این نامه یاری ترانه همواره کو تهی ورزیده ایم وچنانچه شاید وباید نه نوشته یی نگاشتیم ونه گفته یی گفتیم.
   از درگاه ایزد دانای بینای توانا امید وار آمرزش وازخواننده گان فرهنگ منش آرزومند پوزش می باشیم.

خوب با بعد سیاسی این گفتار کاری نداریم تنها زبان ادبی این نوشته را نگاه میکنم که محمود طرزی ۹۰ سال پیش از امروز واژه های چون ـ کیش ـ اورنگ ـ جهانبانی ـ داد گستری ـ نا توانانه وغیره.. را در  نوشته  خویش استفاده نموده بود که شاید واژه ـ جهانبانی ـ نمونه باشد که در کشور های همسایه پارسی زبان تا این زمان مورد استفاده قرار نگرفته باشد.

  اگر به همین گونه ادبیات وفرهنگ ما رشد می نمود حدس باید زد که امروز ادبیات وفرهنگ مان وضعیت بهتری می داشت.

۱- زریاب , رهنورد, چه ها که نوشتیم ! ۱۳۸۲ خورشیدی, کابل شهرنو موسسه انتشارات عرفان و کتاب خانه ملی ایران

   

در اینجا

در اینجا
پرنده ها می ترسند از پریدن
مبادا شکار صیادی شوند
دراینجا
عشق می ترسد از ما
مبادا فریبی خورد
دراینجا
درخت می ترسد ازسبز شدن
مبادا اره اش کنند
دراینجا
آهو می ترسد از دویدن
مبادا گرفتاری دامی شود
درانیجا
دل می ترسد از تپیدن
مبادا اسیری پلنگی شود
دراینجا
آفتاب می ترسداز تابیدن
مبادا برده ای ابری شود
دراینجا
مرد می ترسداز اندیشه اش
مبادا راهی زندانی شود
دراینجا ...
آریا